“Ik had altijd het gevoel dat ik iets moest worden dat goed genoeg was” - Femke Kamps

2:12 PM Laetitia V. 0 Comments


Je bent jong en je wil wat. Maar wat wil je nu precies? Ben je wel blij met waar je nu staat? Is dit het dan? Iedereen lijkt zijn leven op orde te hebben behalve jij. Dit zijn een aantal gevoelens waar Femke Kamps (26) mee worstelde tijdens haar quarterlife crisis. Zij besloot er tegen te vechten en kwam er sterker dan ooit uit met een eigen boek én twee youtube-webseries. 
Femke Kamps is freelance editor en online content writer voor onder andere Cosmopolitan en Apple en heeft al jaren een eigen blog Younique. In 2016 kwam ze zichzelf tegen in een quarterlife crisis maar ze bleef niet bij de pakken zitten en bracht Fuck the quarterlife crisis uit.

Hoe is het idee ontstaan om hier een boek over te schrijven? 
Het is eigenlijk heel natuurlijk gegaan. In 2016 toen ik niet lekker in mijn vel zat, ben ik voor mezelf langzaam maar zeker mijn gedachten op een rijtje gaan zetten. Waar loop ik tegenaan, wat speelt er zich in mijn hoofd af en tot welke inzichten ben ik al gekomen met behulp van mijn coach. Gaandeweg dit schrijfproces heb ik veel gepraat met vriendinnen en leeftijdsgenoten en toen merkte ik dat heel veel mensen met dezelfde gedachten rondliepen. Ook zij hadden het gevoel dat het altijd beter kon, dat ze niet goed genoeg waren, dat er enorm veel prestatiedruk was. Toen groeide het idee om iets te doen met mijn crisis en om uit te zoeken waar het vandaan komt, waarom zoveel jonge mensen last hebben van burnout, stress en andere mentale problemen. Ik ben verschillende experts gaan interviewen en dacht dat het wel een interessant boek zou kunnen worden dankzij de combinatie van mijn persoonlijke ervaringen en de antwoorden van de experts. Aan de ene kant heb je dan de herkenning van mijn verhalen en aan de andere kant heb je er meteen de verklaring bij.
Het was voor mij ook een vorm van therapie om het van mij af te kunnen schrijven, actief aan de slag te gaan met die gedachten en nieuwe inzichten te verkrijgen door die interviews.

Wat zou je met je boek willen bereiken? 
Het is belangrijk dat iedereen zich in het boek kan herkennen, op wat voor manier dan ook. Dat het de erkenning geeft dat je niet de enige bent die een negatief stemmetje heeft dat zegt dat alles beter kan. Ik wil doorbreken dat alles zo perfect lijkt. Mensen hebben bij mij ook heel erg het idee dat ik alles voor mekaar heb met een leuke vriend, een huis en een leuke baan. Ergens klopt dit wel maar anderzijds heb ook ik last van dat kritische stemmetje, onzekere gedachten en die prestatiedruk. Als het goed gaat, is de druk net om het vast te houden want als je dan faalt, lijkt het nog erger. Ik wil met mijn boek meegeven dat je vaak maar één kant van iemands leven ziet, dat je niet mag vergeten dat er ook een andere kant is.
Tijdens dit hele proces heb ik ook ontdekt wat ik belangrijk vind, namelijk mensen helpen, impact maken en iets van waarde toevoegen aan het leven van mensen. Op mijn eigen manier kan ik dit dankzij mijn boek doen en ik durf wel zeggen dat ik daar trots op ben. Het geeft mij voldoening en ik word er echt blij van.

Was het moeilijk om zo openhartig te zijn en je problemen met onbekenden te delen? 
Ja en nee. In het begin schreef ik voor mezelf en toen voelde het niet raar of moeilijk om er over te schrijven, maar nu het boek uit is vind ik het soms wel moeilijker. Door zoveel te vertellen stel je jezelf kwetsbaar op en dat is eng omdat mensen een mening over je gaan vormen die niet altijd positief is.
Zo gaf ik een tijdje geleden een interview voor RTL Nieuws (nieuwszender in Nederland, nvdr.) en daar zijn mijn woorden uit hun context getrokken waardoor ik neergezet werd als een typetje. Ik raakte zogezegd al in paniek omdat mijn instagramfeed niet perfect was. Dat je nooit in de hand hebt hoe iemand je woorden gaat interpreteren vind ik het moeilijkste. Gelukkig zijn de meeste reacties wel positief en dat is waar ik het voor doe, voor de jonge mannen en vrouwen die zich herkennen in mijn boek.
Wat ik vooral moeilijk vond was om alles terug te lezen. Ik kan mij gewoon niet meer voorstellen dat ik me zo slecht voelde of zo “ongelukkig” was.
Wat is nu voor jou de perfecte definitie van een quarterlife crisis die zo in een woordenboek zou kunnen staan? 
Voor mij is de quarterlife crisis het moment dat het enige dat je zeker weet is dat je niets meer zeker weet. Een quarterlife crisis is eigenlijk een existentiële crisis voor twintigers, zoals de midlife crisis voor vijftigers is. Het is het moment waarop je gaat nadenken over je eigen leven en beseft dat je je daar toch niet zo prettig bij voelt.

Wat zijn nu de verschillen tussen een quarterlife crisis en een burnout? 
Een quarterlife crisis is een existentiële crisis waarbij je mentaal met jezelf in de knoop zit en gewoon niet weet wat je wilt.
Een burnout is wanneer je echt over al je grenzen heen bent. Je voelt je mentaal en fysiek uitgebrand, je bent uitgeput en zelfs een boterham smeren kan al te veel zijn. Je voelt je als een soort lege huls.
Natuurlijk zijn er overlappingen tussen de burnout en de quarterlife crisis, zoals hyperventilatie en niet lekker in je vel zitten. Ik zie het een beetje als twee eilandjes die af en toe zand naar elkaar gooien. Het is heel lastig om de grens te zien, mensen zeggen soms tegen mij ‘oh, maar jij hebt toch een burnout gehad?’ maar zo mag ik het echt niet noemen. Ik kon nog gewoon aan het werk en verder gaan met wat ik aan het doen was. Je kunt relatief snel uit een quarterlife crisis komen als je met jezelf aan de slag gaat, maar bij een burnout kan het jaren duren voor je energiepeil weer normaal is.

Je vermeldt in je boek een aantal eyeopeners die je geholpen hebben tijdens je crisis. Wat was voor jou de les die je het meest geholpen heeft? 
Ik had altijd het gevoel dat ik iets moest worden dat goed genoeg was, dat ik constant moest streven naar nog beter, naar nog meer succes. Een van de lessen die mij heeft geholpen om daar overheen te komen is het advies dat Aranka van der Voorden (oprichter van Jogha, Fitgirlcode en Pretty Ambitous, nvdr.) geeft aan haar twintigjarige zelf: ‘We zijn opgevoed met het idee dat we alles kunnen worden wat we willen als we maar hard genoeg werken. Het gevolg daarvan is dat we alles moeten kunnen, alles moeten doen en alles moeten zijn’. Deze uitspraak vond ik heel confronterend omdat het voor mij ook zo voelde. Ik had steeds het gevoel dat er altijd een vlak was in mijn leven waarop ik het beter kon doen. Vanaf dat moment ben ik mezelf gaan voorhouden dat waar ik nu sta goed genoeg is. Dat ik niet steeds moet willen rennen en vliegen naar het volgende en dat ik moet genieten van wat ik al heb bereikt.

Je bent ook begonnen met twee youtube-webseries, was dit al de bedoeling of is het idee pas later gekomen? 
Het idee voor de eerste webserie ‘Advies aan je twintigjarige zelf’ is ontstaan toen mijn boek al bijna naar de drukker was. Ik werd ’s ochtends wakker met het idee om de vrouwen uit mijn boek ook op video advies te laten geven aan hun twintigjarige zelf. Het leek mij interessant om op die manier mijn boek te promoten én de vrouwen uit het boek in de schijnwerpers te plaatsen. In mijn boek is het maar een tekstje en op deze manier krijgen ze een podium om hun prachtige boodschappen luider te verkondigen. ‘Op de bank bij de youtube-psycholoog’ is pas een paar maanden voor het boek echt uitkwam ontstaan. Het thema moest nog toegankelijker en nog bespreekbaarder worden. Daarvoor wou ik weer samenwerken met burnout-coach Kirsten Nelis, ze heeft ook meegewerkt aan het boek en het was het een logische stap om haar hiervoor te benaderen.

Wat is nu jouw advies aan je twintigjarige zelf? 
Het klinkt misschien heel vaag, maar mijn advies is ‘laat het maar gebeuren’. Laat het leven op je afkomen en je kunt het allemaal wel aan. Alles wat er gebeurd is, mijn quarterlife crisis, heeft een reden gehad. Het heeft mij gebracht tot waar ik nu ben, het boek en contact met verschillende mensen die ik anders nooit ontmoet zou hebben. Ik zou niets veranderen aan wat er gebeurd is. Door hard te werken en door die drukte heb ik al veel bereikt. Ook al is het niet altijd goed voor me geweest, ik heb wel veel geleerd. Ondanks de dieptepunten ben ik blij met waar ik nu sta en waardeer ik het allemaal ook veel meer dan een paar jaar geleden.

Foto's: via Younique