IKKS Pure Edition AW13

Agnès b AW13

Press Days SS14

Jongeren (nog) niet aanwezig op Voedingssalon

Het Voedingssalon aan de Brussels Expo is na 16 dagen zopas afgelopen. Eten in alle vormen en maten verwelkomen de bezoeker, maar wie zijn de bezoekers? 
Het beeld van een grote, frisse, overzichtelijke ruimte vol chefs en keukenprinsessen is aan diggelen geslagen. Standjes met eten, vooral worst vallen op.Kookpotten en eetgelegenheden vullen het blikveld. Geen strakke witte ruimte met koks die proberen de mensen naar hun stand te lokken door lekkere geuren, maar verkopers die wat staan te lummelen en kletsen.

Ouderdom is ervaring 
De sterkste geur komt van een kaaskraam, waar niet veel mensen staan. Daarna verwelkomt de heerlijke geur van specerijen de klanten. Het standje van Asfar-kruiden staat al sinds 1976 op het Salon en Dris Christens (66) is de ideale persoon om te helpen bij de queeste naar jongeren. ‘Veel jongeren komen hier niet, zij beginnen pas te koken’, vertelt Dris. ‘Ouderen hebben meer ervaring en weten dus wat ze willen en wat ze moeten kopen.’ Jammer, maar misschien weet dit vriendelijk dametje welke trends er zijn in de kookwereld. ‘De verkoop van kruiden hangt af van het seizoen en verschilt ook per jaar. Op dit moment zijn het vooral de wild- en goulashkruiden. In juni zijn dat eerder grillkruiden.’ Logisch, juni is barbecueseizoen.

Tupperware voor jongeren 
Aan de ingang van het salon staat Tupperware. Alom gekend natuurlijk en dus is het er heel druk. Chantal Van Leeuwen (53) is verdeelster van Tupperware in Zaventem en is al sinds het begin van deze editie van het Salon aanwezig. ‘Er komen niet veel jongeren, maar ze komen altijd hier wel kijken. Vooral onze herbruikbare drinkflessen zijn populair bij de jongeren.’ We worden even onderbroken door mensen die willen betalen, maar zodra dat afgehandeld is, gaat ze gewoon verder. ‘Wat ze ook veel kopen, zijn die muffin- en cupcakeplaten of kleine schoteltjes voor aperitief.’ Charline Notredame (23) beaamt dit. ‘Meestal komen de mensen even kijken en schrijven zich dan in voor een Tupperwareavond. De gastvrouw/heer krijgt cadeautjes als hun vrienden iets kopen en dat vinden ze wel interessant’, lacht ze.
Kinderen zijn de toekomst 
Er wordt ook aan kinderen gedacht op het Voedingssalon. Claire Vandaele (63) staat te wachten met drie kinderen tot de workshop Kinderkok begint. Haar kleinkind Sterre (8) en haar twee vriendinnetjes Debora (9) en Mascha (8) worden al ongeduldig. ‘We zijn met school ook al geweest en hebben pannenkoeken gebakken, een dessert met mandarijnen, noedels met groenten, quiche en soep van appel en pompoen’, vertellen ze alle drie door elkaar. ‘Ik ben hier omdat zij dat vroegen, het is de eerste keer dat ik naar het Voedingssalon kom’, lacht Claire. ‘Er is gratis chocomelk. Het is hier leuk en groot. Er is alles en alles is lekker!’ ratelt Sterre verder. ‘Ik denk dat we volgend jaar wel opnieuw komen’, knikt Claire. Dan begint de workshop en alle kinderen krijgen een netje over het haar. Ze worden in groepjes verdeeld en krijgen elk een taak toebedeeld. Sterre en Mascha mogen groenten snijden, Debora gaat pannenkoeken bakken. Zij zijn de toekomst en lijken al goed hun plan te kunnen trekken. Het Voedingssalon heeft dus zeker nog een toekomst.

Het boek is (niet) beter dan de film: The Reader

In 2008 regisseerde Stephen Daldry de Oscar winnende film The Reader. Het verhaal werd oorspronkelijk in het Duits neergepend door Bernhard Schlink in 1995 en ook het boek won verschillende prijzen. 
Michael Berg is 15 als hij Hanna Schmitz ontmoet en raakt meteen helemaal in de ban van deze ingewikkelde vrouw. Naast hun escapades leest Michael Hanna voor uit de hele wereldliteratuur. Langzaam leert hij haar kennen, of dat denkt hij toch. Op een dag is ze verdwenen. Michael blijft aan haar denken tot hij haar onverwacht terugziet op een proces.

Hanna, seks en voorlezen 
Stephen Daldry heeft een schitterende prestatie neergezet, net als Kate Winslet in de rol van Hanna en David Kross als de jonge Michael Berg, om de essentie van deze twee personages te brengen. Van in het begin merk je dat Hanna complexer is dan je eerst zou denken. Je ziet bij haar een last op de schouders rusten. Michael is helemaal in de ban van deze vrouw, van haar dominantie en haar lichaam. Het eerste deel van het boek gaat over hun ontmoetingen en is het sterkste gedeelte van het boek. Bernhard Schlink trekt hier de lezer echt mee in de wereld van Michael, waar Hanna, seks en het voorlezen centraal staan.

Passie enkel op beeld 
Kate Winslet verdient met verve de Oscar die ze kreeg voor deze rol. Ze haalt veel meer uit het personage dan beschreven in het boek, waardoor het verhaal in de film beter tot zijn recht komt. Ook David Kross doet Michael meer dan eer aan. De verfilming van het proces is stukken beter dan beschreven in het boek. In de film zie je dat Michael echt moeite heeft met wat er gezegd wordt en wat hij allemaal te weten komt. Er knaagt iets aan hem en dat meer en meer. Het boek mist deze passie en lijkt eerder op een soort aframmeling van gedachten die voornamelijk herhaald worden.

Tastbare afstand 
Ook het derde deel van het boek is beter in de film. In het boek wordt wel beschreven dat Michael zijn voorlezen opneemt, hoeveel tijd hij eraan spendeert en hoeveel boeken hij voorleest. In de film wordt het heel simpel duidelijk gemaakt. De verhalen worden door elkaar heen gesproken, waardoor je veel meer het gevoel hebt dat hij er echt veel tijd ingestoken heeft. Ook het zien van alle cassettes helpt bij het voorstellen van de gespendeerde tijd. Bij de laatste ontmoeting van Hanna en Michael, nu gespeeld door Ralph Fiennes, lijkt de afstand die tussen hen is gegroeid bijna tastbaar. Hanna wil graag die afstand overbruggen, maar Michael houdt haar op afstand. Voorlezen en cassettes opsturen zijn oké, maar een brief sturen is een stap te ver.

Filmische tranen met tuiten 
Het boek lijkt afstandelijk te zijn geschreven, alsof Schlink het mooie en trieste verhaal van Michael en Hanna afratelt. Daldry’s versie van het verhaal is emotioneler en trekt de kijker echt mee. Je wil dat alles goed komt en het is op het einde moeilijk om het droog te houden. Schlink slaat hier de bal grandioos mis en heeft de emotionele acteerprestaties van op het witte doek niet kunnen neerpennen. Tekst: Laetitia Vanopphem !

‘Elysium’: is het paradijs voor iedereen?

Een planeet waar niemand ziek of oud wordt, lijkt een droom, maar in Elysium van regisseur Neil Blomkamp is het waarheid. In 2154 is de technologie zo ver ontwikkeld dat de elite een eigen wereld heeft kunnen creëren. 
Op aarde is het leven een hel, met weinig groen en door de elite geprogrammeerde robots om de arme mensen in bedwang te houden. Fabrieksarbeider Max (Matt Damon) is een excrimineel in de sloppenwijken van Los Angeles die droomt van een leven op Elysium. Hij wordt dodelijk bestraald door uranium op de werkvloer en zal koste wat het kost op de planeet geraken waar speciale machines alles kunnen genezen. Jodie Foster speelt de koude Delacourt, die Elysium voor de elite wil houden en indringers meedogenloos laat neerschieten of terug naar de aarde sturen.

Not over the top 
Het science-fictiongehalte van de film is hoog, met een blinkende planeet aan de hemel, wapens uit de toekomst en allesgenezende machines. Maar het ziet er allemaal realistisch uit, niet over the top zoals bij de meeste sci-fi-films. Matt Damon zet een held neer die er alles aan doet om te genezen, zelfs terug de criminele wereld induiken. Jodie Foster is de kille en gevoelloze Delacourt die er alles aan doet om haar planeet voor de superrijken te houden. Mensen vermoorden om haar planeet zuiver te houden is voor haar als ademen. Wanneer zij ontdekt dat Max haar plannen om de macht over te nemen dwarsboomt, stuurt ze de geschifte psychopaat Kruger op hem af. Loopt het goed af voor onze geliefde held of is Kruger te gek om dood te gaan?

Serieus spannend 
Neill Blomkamp is een Zuid-Afrikaanse regisseur die gebruik maakt van zeer natuurlijke en realistische computereffecten. Hij behaalde in 2009 een groot succes met District 9, en deze nieuwe film was een poging om dit te evenaren.

Een verhaal vol spannende elementen, achtervolgingen, explosies en een ietwat voorspelbaar onvoorspelbaar einde. Zou Blomkamp’s wereld realiteit kunnen worden of is hij te ver gegaan?

Simone Pérèle Tattoo