‘Ik was nooit de slimste van de klas’ (literair talent Lize Spit)

De naam klinkt je misschien nog niet bekend in de oren, maar Lize Spit (25) moet in het oog gehouden worden. Ze won de Write Now! 2013 schrijfwedstrijd en is volop bezig met haar debuutroman. 
Write Now! is een schrijfwedstrijd georganiseerd door Passionate Bulkboek. Zij organiseren onder andere ook de Inktaap. Write Now! is de grootste schrijfwedstrijd in België, Nederland en Suriname, het Nederlandse taalgebied dus. Per voorronde stoot één schrijver door naar de finale in Nederland, waar een jury de winnaar kiest. Vorig jaar zat Lize in de finale, dit jaar haalde ze de publieksprijs en juryprijs binnen.

Wat doet zo’n prijs met je? 
‘Als ik een tekst heb geschreven, weet ik nooit of hij wel goed is. De prijs krijgen was goed voor mijn zelfvertrouwen. Door deel te nemen aan Write Now! liet ik me opmerken. Ik kreeg de kans om hier en daar op te treden en werd in enkele tijdschriften gepubliceerd. Alle finaleverhalen zijn ook gebundeld en te koop in de boekhandel. Dat ene kortverhaal heeft mij wel ergens gebracht, maar ik wil me nog bewijzen. Ik kan er niet een heel jaar op blijven teren.’

Hoe zou je je schrijfstijl omschrijven? 
‘Vaak wordt mijn stijl omschreven als hermetisch en gecondenseerd. Ik schrap heel veel tot een essentie of een suggestie overblijft. Mijn personages reflecteren ook heel veel en dat is eerdereen kritiekpunt: te veel reflectie en te weinig actie.’

Waar ben je op dit moment mee bezig? 
‘Ik begon deze zomer aan mijn debuutroman. Het plot ligt min of meer vast, momenteel heb ik ongeveer een derde uitgeschreven. Het zal sowieso niet voor eind volgend jaar af zijn.’
‘Via het VAF (Vlaams Audiovisueel Fonds, red.) kreeg ik ook de kans een scenario voor een langspeelfilm te schrijven. Ik ben begonnen in september 2012 en eind dit jaar moet ik mijn scenario klaar zijn. Daarnaast schrijf ik leesteksten voor een educatieve uitgeverij. Ik probeer toch altijd opdrachten te zoeken die met schrijven te maken hebben.’

Hoe is jouw relatie met lezen?
‘Als kind heb ik ontzettend veel gelezen, mijn ouders wilden thuis geen televisie. Toen we er eentje wonnen met een tombola, konden ze geen neen zeggen. Ik heb de achterstand proberen inhalen en zo las ik een pak minder.'
'Tegenwoordig begin ik vaak in verschillende boeken tegelijk, waardoor ik ze niet allemaal uit lees. Ik lees vooral graag als ik vakantie neem. Ik vind het moeilijk om te lezen terwijl ik zelf aan het werk ben. Ik ben dan geneigd om de schrijfstijl van die auteur over te nemen.’
‘Ik ga vaak willekeurig stukjes herlezen in boeken tijdens het schrijven. Om te kijken hoe andere schrijvers een probleem oplossen, hoe zij met tijd werken, hoe ze tijdssprongen nemen, dialoog schrijven, om geprikkeld te raken.’
Lize volgde de richting Schrijven aan het Rits, wat vooral over scenarioschrijven ging. Dat was een beetje een teleurstelling, maar ze heeft er wel uit geleerd. Wat was je relatie met school daarvoor? 
‘Ik was nooit de allerslimste van de klas, maar ik deed heel hard mijn best. Ik was een strevertje. Mijn ouders kwamen me ‘s nachts zeggen dat ik maar eens moest ophouden met studeren. Ik heb altijd in Viersel gewoond, een klein dorp in de Kempen. In een dorpje blinkt iedereen wel uit in iets anders, bij mij was dat schrijven. In Brussel, in het Rits, kwam ik terecht in een school waar allemaal mensen met hetzelfde talent samenkwamen, dat was even slikken. Ik voelde me plots niemand meer.’
'Ik schrijf vaak in spreektaal, een verkavelingsvlaams eigenlijk. Vaak klinkt dat sappiger, voor mij is het een deeltje van mijn identiteit, maar ik vrees dat een redacteur ze er wel zal uithalen.’

De klassieke vraag aan een schrijver kan natuurlijk niet missen: wie is je lievelingsschrijver? 
‘Moeilijke vraag. Er is geen schrijver van wie ik het hele oeuvre gelezen heb. Er is ook geen boek dat ik al twintig keer herlezen heb. De afgelopen twee jaar heb ik voor 500€ aan boekenbonnen gewonnen. Daar heb ik vooral nederlandstalige romans mee gekocht, waaronder ook enkele straffe debuten, zoals vulkaanvrucht van Yannick Dangré. Ik lees debuutromans als een soort onderzoek: hoe schrijven ze, waarover schrijven ze. Als ik toch namen zou noemen: Judith Herzberg, Maartje Wortel, Roald Dahl, Tommy Wieringa.’
'Ik weet nog maar recent wat YOLO en LOL betekenen. Ik dacht dat lol gewoon pret betekende, zo ver zat ik er dus ook niet naast. Ik ben niet zo mee met die nieuwe taal. Nu er al die moderne snufjes bestaan, bestaan er ook veel meer lelijke leenwoorden. Smartphone; dat woord valt meteen op in een tekst. Ik vermijd leenwoorden zo veel mogelijk, tenzij het echt een meerwaarde heeft.'

Welk beroep zou je gekozen hebben als je geen schrijver was? 
‘Over mijn studiekeuze heb ik lang getwijfeld: ik was ambitieus en kon ook veel dingen redelijk goed. Ik deed schilderen aan de academie. Technisch was ik niet zo sterk, maar dat had ik misschien wel kunnen worden. Ook grafische vormgeving interesseerde me. Ik heb uiteindelijk gekozen voor schrijven, omdat dat m’n meest constante droom is gebleven.'
'Als ik echt kwaad ben, dan heb ik altijd meer zin om iets op een doek te kliederen dan op mijn klavier te tikken. Maar het lijkt al lang geleden dat ik echt kwaad was, want m’n schildersezel staat al een jaar aan de kant.'
'Mochten de dagen dubbel zo lang duren, dan zou ik een tweede, avontuurlijk beroep kiezen. Politieagente in Brussel, al is dat vaak ook bureauwerk. Bakker. Of chirurg, dat wilde ik als tiener ook een tijdje worden. Al denk ik dat elk beroep op de duur wel eens saai wordt . Behalve schrijven natuurlijk, want daar zijn de mogelijkheden oneindig.'

Moesten je kinderen later schrijver willen worden, wat zou je hen aanraden? 
‘Ik zou dat zeker stimuleren. Schrijven en ouderschap lijkt me wel een lastige combinatie. Ik ben bang om zo’n moederkloek te worden die enkel nog over kinderen en hun schattige maniertjes kan schrijven. Misschien ontdek ik het komende jaar dat ik geen roman kan schrijven, word ik een verbitterd vrouwtje en zal ik mijn kinderen afraden er ooit aan te beginnen. Geen idee.’

Dan misschien toch maar bakker worden. 
‘Misschien wel.’ (lacht)

Nayes Stones AW13

Object AW13 Part 2

Vil een schaap: 10 tips om je (goedkoop) warm te houden

De bomen verliezen hun bladeren sneller dan een zeventiger zijn haren. Het weer is grijzer dan een muis en de lucht is kouder dan de Noordpool. Winter is in aantocht en dat is voelbaar tot in onze botten. Warm worden is niet gemakkelijk. Maar met deze tips ben je al een heel eind! 
1. Drink 3 jenevers voor je buitengaat. En neem de fles mee als je het huis verlaat, je weet nooit hoe koud het is.
2. Doe 20 jumping jacks terwijl je op de bus/trein wacht.
3. Verlaat het huis niet zonder een hot pack of 30. Elke hot pack zorgt voor ongeveer een kwartier warmte.
4. Houd je handen en neus beurtelings boven de vlam van een aansteker.
5. Neem 20 liter koffie, thee, chocolademelk of soep mee. In een tiental thermoskannen.
6. Vil een schaap Bear Grylls-stijl en wikkel je in de nog warme vacht. De geur van dood schaap en bloed negeer je en zal ongewenste gasten weg houden.
7. Kruip met twee schaars gekleed in een slaapzak. Het is bekend dat je sneller warm wordt als je minder kleren aan hebt.
8. Ren overal naartoe in plaats van te wandelen. Huppelen is ook toegelaten als je daar genoeg zelfvertrouwen voor hebt.
9. Verpak je lichaam in krantenpapier.
10. Gebruik magie, in Harry Potter is een spreuk die warme lucht uit je toverstok blaast. De spreuk is niet bekend. Een bezoekje aan J.K. Rowling komt dus van pas.

IKKS Pure Edition AW13

Agnès b AW13

Press Days SS14

Jongeren (nog) niet aanwezig op Voedingssalon

Het Voedingssalon aan de Brussels Expo is na 16 dagen zopas afgelopen. Eten in alle vormen en maten verwelkomen de bezoeker, maar wie zijn de bezoekers? 
Het beeld van een grote, frisse, overzichtelijke ruimte vol chefs en keukenprinsessen is aan diggelen geslagen. Standjes met eten, vooral worst vallen op.Kookpotten en eetgelegenheden vullen het blikveld. Geen strakke witte ruimte met koks die proberen de mensen naar hun stand te lokken door lekkere geuren, maar verkopers die wat staan te lummelen en kletsen.

Ouderdom is ervaring 
De sterkste geur komt van een kaaskraam, waar niet veel mensen staan. Daarna verwelkomt de heerlijke geur van specerijen de klanten. Het standje van Asfar-kruiden staat al sinds 1976 op het Salon en Dris Christens (66) is de ideale persoon om te helpen bij de queeste naar jongeren. ‘Veel jongeren komen hier niet, zij beginnen pas te koken’, vertelt Dris. ‘Ouderen hebben meer ervaring en weten dus wat ze willen en wat ze moeten kopen.’ Jammer, maar misschien weet dit vriendelijk dametje welke trends er zijn in de kookwereld. ‘De verkoop van kruiden hangt af van het seizoen en verschilt ook per jaar. Op dit moment zijn het vooral de wild- en goulashkruiden. In juni zijn dat eerder grillkruiden.’ Logisch, juni is barbecueseizoen.

Tupperware voor jongeren 
Aan de ingang van het salon staat Tupperware. Alom gekend natuurlijk en dus is het er heel druk. Chantal Van Leeuwen (53) is verdeelster van Tupperware in Zaventem en is al sinds het begin van deze editie van het Salon aanwezig. ‘Er komen niet veel jongeren, maar ze komen altijd hier wel kijken. Vooral onze herbruikbare drinkflessen zijn populair bij de jongeren.’ We worden even onderbroken door mensen die willen betalen, maar zodra dat afgehandeld is, gaat ze gewoon verder. ‘Wat ze ook veel kopen, zijn die muffin- en cupcakeplaten of kleine schoteltjes voor aperitief.’ Charline Notredame (23) beaamt dit. ‘Meestal komen de mensen even kijken en schrijven zich dan in voor een Tupperwareavond. De gastvrouw/heer krijgt cadeautjes als hun vrienden iets kopen en dat vinden ze wel interessant’, lacht ze.
Kinderen zijn de toekomst 
Er wordt ook aan kinderen gedacht op het Voedingssalon. Claire Vandaele (63) staat te wachten met drie kinderen tot de workshop Kinderkok begint. Haar kleinkind Sterre (8) en haar twee vriendinnetjes Debora (9) en Mascha (8) worden al ongeduldig. ‘We zijn met school ook al geweest en hebben pannenkoeken gebakken, een dessert met mandarijnen, noedels met groenten, quiche en soep van appel en pompoen’, vertellen ze alle drie door elkaar. ‘Ik ben hier omdat zij dat vroegen, het is de eerste keer dat ik naar het Voedingssalon kom’, lacht Claire. ‘Er is gratis chocomelk. Het is hier leuk en groot. Er is alles en alles is lekker!’ ratelt Sterre verder. ‘Ik denk dat we volgend jaar wel opnieuw komen’, knikt Claire. Dan begint de workshop en alle kinderen krijgen een netje over het haar. Ze worden in groepjes verdeeld en krijgen elk een taak toebedeeld. Sterre en Mascha mogen groenten snijden, Debora gaat pannenkoeken bakken. Zij zijn de toekomst en lijken al goed hun plan te kunnen trekken. Het Voedingssalon heeft dus zeker nog een toekomst.

Het boek is (niet) beter dan de film: The Reader

In 2008 regisseerde Stephen Daldry de Oscar winnende film The Reader. Het verhaal werd oorspronkelijk in het Duits neergepend door Bernhard Schlink in 1995 en ook het boek won verschillende prijzen. 
Michael Berg is 15 als hij Hanna Schmitz ontmoet en raakt meteen helemaal in de ban van deze ingewikkelde vrouw. Naast hun escapades leest Michael Hanna voor uit de hele wereldliteratuur. Langzaam leert hij haar kennen, of dat denkt hij toch. Op een dag is ze verdwenen. Michael blijft aan haar denken tot hij haar onverwacht terugziet op een proces.

Hanna, seks en voorlezen 
Stephen Daldry heeft een schitterende prestatie neergezet, net als Kate Winslet in de rol van Hanna en David Kross als de jonge Michael Berg, om de essentie van deze twee personages te brengen. Van in het begin merk je dat Hanna complexer is dan je eerst zou denken. Je ziet bij haar een last op de schouders rusten. Michael is helemaal in de ban van deze vrouw, van haar dominantie en haar lichaam. Het eerste deel van het boek gaat over hun ontmoetingen en is het sterkste gedeelte van het boek. Bernhard Schlink trekt hier de lezer echt mee in de wereld van Michael, waar Hanna, seks en het voorlezen centraal staan.

Passie enkel op beeld 
Kate Winslet verdient met verve de Oscar die ze kreeg voor deze rol. Ze haalt veel meer uit het personage dan beschreven in het boek, waardoor het verhaal in de film beter tot zijn recht komt. Ook David Kross doet Michael meer dan eer aan. De verfilming van het proces is stukken beter dan beschreven in het boek. In de film zie je dat Michael echt moeite heeft met wat er gezegd wordt en wat hij allemaal te weten komt. Er knaagt iets aan hem en dat meer en meer. Het boek mist deze passie en lijkt eerder op een soort aframmeling van gedachten die voornamelijk herhaald worden.

Tastbare afstand 
Ook het derde deel van het boek is beter in de film. In het boek wordt wel beschreven dat Michael zijn voorlezen opneemt, hoeveel tijd hij eraan spendeert en hoeveel boeken hij voorleest. In de film wordt het heel simpel duidelijk gemaakt. De verhalen worden door elkaar heen gesproken, waardoor je veel meer het gevoel hebt dat hij er echt veel tijd ingestoken heeft. Ook het zien van alle cassettes helpt bij het voorstellen van de gespendeerde tijd. Bij de laatste ontmoeting van Hanna en Michael, nu gespeeld door Ralph Fiennes, lijkt de afstand die tussen hen is gegroeid bijna tastbaar. Hanna wil graag die afstand overbruggen, maar Michael houdt haar op afstand. Voorlezen en cassettes opsturen zijn oké, maar een brief sturen is een stap te ver.

Filmische tranen met tuiten 
Het boek lijkt afstandelijk te zijn geschreven, alsof Schlink het mooie en trieste verhaal van Michael en Hanna afratelt. Daldry’s versie van het verhaal is emotioneler en trekt de kijker echt mee. Je wil dat alles goed komt en het is op het einde moeilijk om het droog te houden. Schlink slaat hier de bal grandioos mis en heeft de emotionele acteerprestaties van op het witte doek niet kunnen neerpennen. Tekst: Laetitia Vanopphem !

‘Elysium’: is het paradijs voor iedereen?

Een planeet waar niemand ziek of oud wordt, lijkt een droom, maar in Elysium van regisseur Neil Blomkamp is het waarheid. In 2154 is de technologie zo ver ontwikkeld dat de elite een eigen wereld heeft kunnen creëren. 
Op aarde is het leven een hel, met weinig groen en door de elite geprogrammeerde robots om de arme mensen in bedwang te houden. Fabrieksarbeider Max (Matt Damon) is een excrimineel in de sloppenwijken van Los Angeles die droomt van een leven op Elysium. Hij wordt dodelijk bestraald door uranium op de werkvloer en zal koste wat het kost op de planeet geraken waar speciale machines alles kunnen genezen. Jodie Foster speelt de koude Delacourt, die Elysium voor de elite wil houden en indringers meedogenloos laat neerschieten of terug naar de aarde sturen.

Not over the top 
Het science-fictiongehalte van de film is hoog, met een blinkende planeet aan de hemel, wapens uit de toekomst en allesgenezende machines. Maar het ziet er allemaal realistisch uit, niet over the top zoals bij de meeste sci-fi-films. Matt Damon zet een held neer die er alles aan doet om te genezen, zelfs terug de criminele wereld induiken. Jodie Foster is de kille en gevoelloze Delacourt die er alles aan doet om haar planeet voor de superrijken te houden. Mensen vermoorden om haar planeet zuiver te houden is voor haar als ademen. Wanneer zij ontdekt dat Max haar plannen om de macht over te nemen dwarsboomt, stuurt ze de geschifte psychopaat Kruger op hem af. Loopt het goed af voor onze geliefde held of is Kruger te gek om dood te gaan?

Serieus spannend 
Neill Blomkamp is een Zuid-Afrikaanse regisseur die gebruik maakt van zeer natuurlijke en realistische computereffecten. Hij behaalde in 2009 een groot succes met District 9, en deze nieuwe film was een poging om dit te evenaren.

Een verhaal vol spannende elementen, achtervolgingen, explosies en een ietwat voorspelbaar onvoorspelbaar einde. Zou Blomkamp’s wereld realiteit kunnen worden of is hij te ver gegaan?

Simone Pérèle Tattoo

Poppy for Vero Moda

Pieces Winter 2013

'Jullie zijn ons visitekaartje' (Machteld Verbruggen)

In kleine groepjes druppelden de afgestudeerden Communicatiemanagement en Journalistiek met hun ouders gisterenavond binnen om eindelijk hun diploma op zak te steken. Menig lief of broer/zus vergezelde ook nog de pas afgestudeerden waardoor de cafetaria van de Mechelse campus De Vest helemaal vol zat. 
Na een korte introductie door het nieuwe opleidingshoofd Journalistiek Iris De Roover, kwam de diploma-uitreiking op gang met Michael Illegems. Illegems is drie jaar geleden afgestudeerd, werkt nu voor Knack en Knack.be en deelt graag zijn ervaringen met de nodige humor. Met zijn toch wel Antwerpse accent eindigde hij de toespraak met 10 nuttige tips voor deze pas afgestudeerden. Nadien volgde een woordje van de nieuwe algemeen directeur Machteld Verbruggen. Met enige trots vertelde ze een kleine primeur: de visitatiecommissie noemde de journalistieke opleiding van Thomas More in Mechelen de beste van alle Vlaamse journalistenopleidingen. ‘Wij zijn niet alleen jullie visitekaartje, jullie zijn ook ons visitekaartje’, besloot ze treffend.

De beste school
Docente Lieve Roegiers blikte voor de printstudenten terug met enkele artikels en de nodige grappige foto’s. Daarna was het de beurt aan oudstudente Erica Priem. Zij was vooral dankbaar voor de technische onderdelen van de opleiding, die voor de nodige ervaring hebben gezorgd die nu niet meer weg te denken is uit de professionele wereld. ‘Morgen ga ik naar de nieuwsredactie en ik zal eraan denken om te vertellen dat dit de beste school is. Maar dat wisten we al’, eindigde ze met een lach.

Docenten Tom Rumes en Thomas De Weerdt maakten een eigen show voor de televisiestudenten. Met veel grapjes, foto’s die studenten liever niet terug hadden gezien en gephotoshopte foto’s entertainden ze het publiek. De vorig jaar afgestudeerde student radio Jasper Kuylen vertelde over zijn stage bij Radio 1, die zo’n succes was dat hij er mocht blijven. ‘Ik ben goed in mijn job, dat mag ik wel zeggen,’ vertelde hij, ‘maar dit is te danken aan de school.’ Jeroen Franssens deed het op z’n Jeroens met een zelfgemaakte PowerPoint ondersteund door een muziekje en dankte de studenten voor hun enthousiasme.
Uitstekende studenten 
Ook studenten IRJ (Internationale Researchjournalistiek) waren aanwezig. Zij werden bedankt door Rafael Njotea voor hun uitstekende onderzoeksjournalistiek. Zij kregen als eersten hun diploma in handen. Een enkele studente kreeg een bidiplomering voor haar jaar aan de HELHa (Haute École Louvain en Hainaut) in Doornik. Philippe Deconinck sprak vol lof over deze uitwisseling en hoopte dat er nog velen zouden afstuderen met bidiplomering.

Weer een feestje 
Na de uitreiking was er een receptie met wijn, bier, sinaasappelsap en verschillende hapjes op de eerste verdieping van campus De Vest. Het was nogal druk en iedereen moest wat proppen om plaats te vinden. Proberen iemand aan de andere kant van de gang te spreken, was bijna onmogelijk, maar de sfeer zat er in. Heel wat gediplomeerden waren het studeren nog niet beu, zo bleek bij een rondvraag, en besloten een nieuwe studie te volgen: van Batac aan de eigen hogeschool tot filmstudies aan het Rits of Communicatiewetenschappen aan de VUB of de UGent. Zij kunnen binnenkort allicht opnieuw aanschuiven voor weer een diplomafeestje.

Implicite AW13

Simone Pérèle AW13

Hailey Caulson for Only FW13

Junarose AW13

VILA Autumn Express 2013